YAĞMURLAR BANA KALDI
Ayvalar sarardı, yaşlı sonbahar...
Üzgün rüzgârların yeleleri gür,
Belki akşamlara yalnızlığımı götürür,
Belki içimde ölür...
Ufuklara yatırdığım ümitlerim,
Saplandı bir tahta kurusu gibi göğsüme,
Neleri kemirir, anlayamazsın!..

Ayvalar sarardı, yüreğim gibi...
Ne gelen var, ne giden uzak yollarımdan,
Çöldeyim, asiyim ve bedeviyim,
Kovulurum her gün aşkın kervanlarından,
Hurmalar bile gölgelerini saklar,
Avucuma yağmur yağmur yasaklar
Yağıyor, göremezsin, anlayamazsın!..

Ayvalar sarardı, sonbahara bak,
Benim gibi dökülmüş yaprak yaprak
Çileli bir yolcu, kayıp yollarda,
Yürümek ne de zor, zamanın girdabında,
Deli bir menekşenin bahara çığlığında,
Adımı duy, adımı bul ve sakla,
Kitapları severim arasına koy,
Belki karıştırırken düşerim akla,
Unutulmak nedir, anlayamazsın!..

Ayvalar sarardı, dolgun esiyor rüzgâr,
Şakaklarıma çöken karanlıklar,
Bir ağrıyı taşıyor yüreğime...
Çocuklar koşturur, dizleri yırtık,
Çocuklar kuşların kanatlarına,
Çocuklar gökyüzünün gümüş yüzüne,
Konduruyor tertemiz öpücükleri,
Dua gibi saf,
Dua gibi derinlerden gelen,
Bir dileğim var, anlayamazsın!..

Ayvalar sarardı, sonbahar yaşlı,
Tozlanmış, kışa uzanan yollarımız,
Bir yakarışa uzanan kollarımız,
Şekilsiz acılarla geri döner sineye
Ağlamaklı bulutlar başımın üzerinde,
Sevgiyle çakmıyor yıldırımlar,
Bir sahra rüzgârı gözlerinde,
Kuru yangınları bakışlarında,
Bendeyse okyanuslar, anlayamazsın!..
Yağmurlar bana kaldı, ağlayamazsın!..
08.11.1999
(Göztepe)

Salih Güneş

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com