KARANFİL

karanfil

gün batmakta sonsuz bir derinliğe,
karanlık gece yeni bir güneş doğurmakta.
zihnim dalıyor ince bir düşünce,
bir ses seni inceden rüyama çağırmakta.

güneşin battığı yerde bir karanfil duruyor,
nazlı nazlı dans edip beni aşka atmakta.
üzerine ışıl ışıl bir demet nur vuruyor,
baktığım o naktada gözlerimi almakta.

niyetim geliyor aslan cesareti, aşkımı dillemeye,
nazlıdan iki ceylan gelmiş pınardan su içmekte
bir ürkeklik kapıyorum ceylanlardan aşkımı söylemeye.
ay halesinde görüyorum seni, gözlerin bana gülmekte.

derken düşlerim hülyalardan kabuslara kayıyor.
seni kaybetme korkusu bedenimi sarmakta.
içimdeki köyün delisini duyuyorum aşkımı anlatıyor,
bir taraftan mantığım köşe bucak kaçmakta.

ne olurdu söyleseydim sana olan aşkımı,
bir papatya sorguluyor karanfille aşkımı.
anlatamam gün doğuyor sana olan aşkımı,
ölürken gömeceğim kalbime bu yersiz telaşımı.


Halt.
hayri ALTUN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com